Lieven Tavernier
| Categorie: | artiest / groep |
|---|---|
| Genre(s): | singersongwriter, kleinkunst |
| Huidig/voormalig lid van: | Het Gespuis |
Biografie
“Het zou toch weinig overtuigend zijn wanneer ik een ouwe gabber van mij zou aanprijzen die me bovendien nog drie van zijn eigenste beste liedjes heeft geleend.” - (Jan De Wilde) Voor een groot publiek werd de naam Lieven Tavernier pas bekend nadat Jan De Wilde voor zijn cd Héhé (’91) niet minder dan drie nummers van Tavernier in het collectieve geheugen zong: Eerste Sneeuw, De Verdwenen Karavaan en het definitieve Gentse stadslied De fanfare van Honger en Dorst. De nieuwsgierigheid naar Tavernier was daarmee bij velen gewekt, maar deze haastte zich uit de schijnwerpers . Bij latere spaarzame optredens van Tavernier klonk het steevast bij het publiek: “mooie nummers, maar waarom moet hij zonodig nummers van De Wilde zingen.” De grote verdwijntruc. Tavernier zou gebleven zijn waar hij het liefst was: op zijn kamer, met zijn gitaar. Tot in ’91 Koen Wostyn (Radio Bangkok) hem meesleurde in de nu al legendarische formatie ‘De Zes van Gent’ (The Pink Flowers, toenmalige Gorky, Les Charmeurs, The Paranoid Polaroids, The Candy-Dates, De Vrienden van Lieven Tavernier). “De man die ons dit openbaarde, was Lieven Tavernier ( beroep: brein). Vanaf het moment dat hij een veelgeziene gast op onze fuiven werd, kwam er schot in de zaak. Hij bracht mee: capo’s, mondharmonica’s, een hoop sterke verhalen en vele platen van Bob Dylan, Woody Guthrie en Françoise Hardy. Van ons kreeg hij terug : The Smiths, The Jesus & Mary Chain, The House of Love en The Stone Roses. Zijn tuinfeesten vormden de inspiratiebron voor talloze clandestiene parkfuiven die we in de daaropvolgende maanden in het Gentse Citaldelpark organiseerden, en het spreekt vanzelf dat elk woord uit zijn mond vlijtig door ons werd opgetekend: wat hij zei, was mijlenver verwijderd van de cynische wij-hebben-alles-gezien mentaliteit waar de meeste van onze leeftijdsgenoten onder gebukt gingen.” - Koen Wostyn in de persmap over ‘De Zes van Gent’ Via ‘De Zes van Gent’ kwam Tavernier in contact met Bruno Deneckere en Nils De Caster van The Pink Flowers. Bij die eerste ontmoeting dacht Tavernier dat deze jonge kereltjes hem in elkaar zouden rammen. Het bleek echter dat ze hem wilden omarmen, meer nog ze stelden zélf voor hem te begeleiden. Tavernier sputterde tegen, zei (terecht) dat hij maar drie akkoorden kende, waarop Deneckere verklaarde dat indien in de goede volgorde gespeeld, drie akkoorden voldoende waren. De eerste begeleidingsband van Tavernier was geboren. Van nu af aan hoefde hij nooit meer moederziel alleen op een podium te staan. Lang voor zijn grote doorbraak werkte Tavernier op allerlei domeinen: hij was muziekrecensent van het geruchtmakende muziektijdschrift Tliedboek, schreef een column ‘Tlieverdje’ in het Gentse studententijdschrift Campus, recenseerde boeken in De Morgen, publiceerde de cultnovelle ‘Over Water’, de grote liefdesverklaring aan zijn geboortestad Gent, Gentse vrienden en kunstenaars, en tenslotte kwam er een verzameling columns: 'Tlieverdje' voor Luk Saffloers 'De gewapende man' en 'Een bijzonder kind' voor Betty Mellaerts radio 1-programma ‘Het Vermoeden'. Na zijn schrijfactiviteiten zou hij pas in ‘95 als singer-songwriter naar buiten komen met de cd Doe het licht, in een productie van Patrick Riguelle. ‘Doe het licht’ was Taverniers eerste cd (1995) in een productie van Patrick Riguelle. Muzikanten waren o.a. Bruno Deneckere, Nils Decaster, Armand Bourgoignie, Ivo Tops, Jan de Smet etc. “De grote kracht van Tavernier ligt erin dat hij in een toegankelijke en toch poëtische taal én in een vertrouwde context dingen en ontroeringen kan poneren die iedereen ook zo aanvoelt en onderkent, maar waar men echter tot nog toe de woorden niet voor vond.” - Stefan van den Bossche in Ons Erfdeel “Maar het ging duidelijk om de liedjes (op Dranouter Festival) die aangrijpen omdat ze ruimte laten om te dromen, maar precies dat invullen wat iedereen ooit aanvoelde doch niet kon verwoorden(de verdwenen karavaan). Omdat ze meerduidig zijn als het leven zelf: niets is ooit zo’n warme herinnering of er zit spijt in om wat niet weer kan zijn(eerste sneeuw), niets is ooit zo droevig of er gaat wel een dosis humor of (zelf)relativering achter schuil (De fanfare van honger en dorst). Soms neemt het leven revanche voor vroeger onrecht (De gouden schaar) soms zet oeverloos verdriet om nooit rechtgezet onrecht aan tot zachte revolte (Julia Roels). Af en toe is er plaats voor rust en reflectie, zijn de onweerswolken (nog) niet dreigend nabij (Molenstraat, Doe het licht). Het is het gevoel dat je krijgt bij liedjes van Brel, Brassens of Randy Newman.” - Antoine Legat in De Standaard “Tot slot spreek ik hier de hoop uit dat al de lekkere wijven en vlotte jongens van Vlaanderen en Nederland zich dit juweeltje van een ceedeetje zou aanschaffen zodat ze voor een keer met de echte beschaving worden geconfronteerd en ze het inzicht zouden verwerven dat het ontzettend onbeleefd is voortdurend met kauwgom in de bek rond te lopen en elkaar met motherfucker aan te spreken, want daar word ik op den duur zot van.Leve de beschaving, leve Tavernier!” - Luk De Vos Na 'De Zes van Gent' zijn Lieven Tavernier, Bruno Deneckere en Nils De Caster weer samen in 'Het Gepuis' (www.gespuis.be) Het gespuis is een gents artiestencollectief, dat muziek, woord en grafische kunst onder één dak brengt. Het is een bende speelzieke kinderen op zoek naar de natural drug. Een creatieve leefwereld waarin muzikanten gastheer spelen voor eender welke vorm van expressie. Het huis van het gespuis staat open voor poëten zonder eten, cirusartiesten zonder circustent, partituren op papier-maché, martelaren van de gespannen doch gevoelige snaar, fotografen van improvisatie, hofnarren zonder hof, zangers voor het leven... Wat krijg je als je een strijkkwartet kruist met een visueel kunstenaar? Een rockgroep loslaat op een dichter ? Een geluidstechnicus een fotograaf laat verlichten ? Bij het Gents collectief 'Het Gespuis' komen muziek, woord en beeld samen in een twee uur durend spektakel. Liedjes en gedichten in een decor van licht en beeld. Bijna acht jaar na het verschijnen van ‘Doe het licht’ is er ‘Ilja’. ‘Waarom heeft het zo lang geduurd?’ Waarom heeft het zo kort geduurd?’ antwoordt Tavernier snedig. Waar een ander als een hazewind van de ene cd naar de andere jaagt (zie bvb. Jan de wilde), is er Tavernier voor wie het voorbijgaan van tien jaar een nauwelijks hoorbaar zuchtje is in de Grote Wind van de Tijd. Achter de raadselachtige titel ‘Ilja’ (do not ask, my friend, do not ask….) schuilen elf nummers die als zeer oude flessen wijn in het donker bleven liggen, af en toe voorzichtig omgedraaid werden en waar het stof van de tijd neerdaalde op de nog nauwelijks leesbare titels en jaartallen. Zo dateert de oudste fles ‘Joshua’ van een goede dertig jaar geleden, toen Tavernier en zijn zingende ‘compagnon de route’ Jacques Verniers van de ene talentenwedstijd naar de andere trokken . Het meest recente ‘De klokken van Sint-Baafs’ is dan weer nagenoeg gloednieuw, een kleine acht jaar geleden geschreven. Het heeft Tavernier nooit gestoord dat hij zijn songs schreef, ze in de kluis stopte en er niet meer naar omkeek. Laat anderen maar vrolijk hinniken dat je ‘mee’ moet zijn. ‘Kaboel’ is een kleine twintig jaar geleden geschreven zegt Tavernier ‘als u begrijpt wat ik bedoel.’ Muzikanten: Bruno Deneckere, Steven de Bruyn (El Fish), Nils De Caster (o.a. Perry Rose), Philippe de Chaffoy, Eric Drabs (Perry Rose), Sofie Dykmans, Gijs Hollebos (Olla Vogala), Barry McNeese, Yves Meerschaert (o.a.Derek en Vis) Kristof Rosseeuw (Olla Vogala), Geert Simoen, Kathleen Vandenhoudt, Raymond Van het Groenewoud, Lode Vercampt, Mario Vermandel (Jan De Wilde) Tournee 2003: Een man alleen met zijn gitaar en een gitaar alleen met een man. Meer is een optreden van Tavernier nooit geweest en meer wou Tavernier niet. Je moet eerlijk zijn met je songs, je moet eerlijk zijn in een zaal.Je moet als artiest niemand bedotten, allerminst jezelf. Tavernier heeft altijd gewild dat het niet te druk zou zijn op de planken, het gaat hem om de songs en dat iemand ze kan horen. Was er maar niet de vrees om in een zaal naar een micro te stappen! Tavernier heeft met die vrees al een lange weg afgelegd. Voorbij zijn de tijden waarin hij het na een of twee nummers al afstapte, verdween zodra hij een bekende onder het publiek zag, in het béste geval niet met zijn rug naar het publiek zong. Dat hij na al die jaren nog niet goed weet hoe je de stilte tussen twee nummers moet vullen, nog steeds kijken mensen er vreemd van op, maar wie Tavernier ooit heeft zien optreden, weet dat het gewoon nooit makkelijk zal lopen. En tergend langzaam heeft hij geleerd dat het af ten toe meevalt, daar op dat podium. Dat hij muzikanten heeft die met zijn songs gedaan krijgen wat hij ermee ook echt wou doen. Dat hij ze kan vertrouwen omdat ze de songs dienen en niets en niemand anders. (Auteur: Lieven Tavernier)
Selectieve discografie
 | Ik was daar ook (2022) kleinkunst, singersongwriter Lieven Tavernier |
 | Verloren in de tijd (2020) kleinkunst Lieven Tavernier |
|---|---|---|---|
 | Oude regenbogen (2019) kleinkunst Lieven Tavernier |
 | Live in Gent (2017) kleinkunst, nederlandstalige pop Lieven Tavernier |
 | Wintergras (2014) kleinkunst Lieven Tavernier |
 | De fanfare van honger en dorst (2013) kleinkunst Lieven Tavernier, United Brass |
 | Witzand (2011) kleinkunst Lieven Tavernier |
 | Wind & rook (2007) kleinkunst Lieven Tavernier |
 | Niet voorbij (2005) kleinkunst Lieven Tavernier |
 | Ilja (2003) kleinkunst Lieven Tavernier |
Auteur van
 | Eerste sneeuw - Alle liedteksten (2015) Chanson & Nederlandstalige pop Lieven Tavernier |
 | De vergeetputten van Radio 1 |
|---|
Verwante items in de databank
| Persknipsels/Artikels: (Wat is dit?) | 'Maar ik bén niet bescheiden!' (12.10.2015) Het nederigste genie (05.10.2015) Een nieuwe fanfare van honger en dorst (30.09.2015) En in Gent - Lieven Tavernier (02.12.2014) Wachten op het verleden. De gestolde tijd in de liedjeswereld van Lieven Tavernier (05.2012) 'Mijn bescheiden output is de beste garantie tegen schaamte' (30.11.2011) Lieven Tavernier met Sarah D'hondt en United Brass (04.2011) Vlaanderens best bewaarde geheim (06.2008) De vergeetputten van Radio 1 (22.01.2008) 'Ik heb misschien nog nooit zo sterk genoten als nu' (08.04.2005) |
|---|
