Le European cowboy
Track-info
| 1. | Fantastique |
| 2. | In my bed |
| 3. | European cowboy |
| 4. | Mercy |
| 5. | Sous ton balcon |
| 6. | Birthday |
| 7. | High and dry |
| 8. | Sitting in a car |
| 9. | J'ai un problème |
| 10. | Tatouages du passé |
| 11. | Cry like a man |
| 12. | Oh la la la! |
Perscommentaren
Uit het Belgische pop- & rockarchief:
Le Plus Beau est de retour. Comment ? Et comment!
Op zijn vijftigste heeft mr. Hintjens immers in een klap 2 nieuwe CD's op de wereld losgelaten. "Le European Cowboy" voor de wereld, en "A Poil Commercial" voor het kleine Gallische dorpje dat zich tegen de Angelsaxische hegemonie blijft verzetten. Op de cd's staan echter voor 80% dezelfde nummers in dezelfde uitvoeringen, zodat beide aanschaffen wellicht enkel voor maniakale Arnologen nodig is.
Minpunten : "Birthday" is de meest emotioneel geladen song, maar het resultaat is pijnlijk : Arno klinkt er als Marianne Faithfull met een dubbele tong. Belabberd dus. En de pianotoetsen worden er op beramd als ware het een vijandige hooliganbende. Koude rillingen ... no way. "Mercy" stoomt wel een eindje weg in de goeie richting, maar komt nergens uit. "Sous Ton Balcon" is een dronkemanswals à la "Joint - Les filles de bord de mer - joint". Het dronkemansgehalte ervan is echter zo overtuigend neergezet dat het - ondanks het onderwerp - in de weg van de song komt te staan. Faut le faire. "In my Bed" wordt verdronken in een moeras van violen, ondanks zijn befaamde producer/arrangeur Craig Armstrong. Het nummer "Fantastique" is het helaas niet.
Tot daar de miserie. Vanaf song 7 begint echter een heel andere - en veel betere plaat : "High & Dry" (Geoffrey Burton kan er zich op allerlei gitaren uitleven, de song kon ook op een van de Charles-projecten staan) "Sitting in A Car" (Een kruising tussen Captain Beefheart en Pere Ubu. Arno's stem klinkt zoals ik hem nooit eerder hoorde: snipverkouden, mogelijk), "J'ai un problème"(vrolijk liedje over een egotrippende popster), "Tatouages du Passé" (mooie tekst èn nummer) en "Cry Like A Man" (een smerige lap blues à la Tom Waits).
Als uitsmijter komt er dan nog een nieuwe versie van de TC-Matic-evergreen "Oh La La La!". De nieuwe versie met zijn originele - Oost-Europese folk - aanpak blijft overeind, maar doet de pogo-"Oh la la la" helemaal niet vergeten.
Wellicht niet de beste CD die Arno al in onze levens heeft gedropt, maar die lat heeft hij in de loop van de vorige vijftig jaar dan ook redelijk hoog gelegd. Het weze hem dus vergeven. Le European Cowboy is immers "vintage" Arno, en dat is ondertussen een kwaliteitslabel om "U" tegen te zeggen. "Fuck U", of "I love U". U kiest.
In de pers :
- Geert Henderickx in Oor : "Helemaal de schaamte voorbij zijn is de trits ronduit desperaat vertolkte ballades ... Voor de rest stuitert, knarst, pruttelt, giert en kreunt het allemaal als vanouds en tegelijk ook weer net iets anders dan voorheen. Hintjens weet met losse handen een onwaarschijnlijke brug te slaan tussen Jacques Brel en Captain Beefheart. Chapeau à Arno".
- PDW in Humo : "Arno see is Arno get. De Nachtegaal van Oostende zingt nog immer zoals hij gebekt is, de Romaanse en Angelsaxische tongval krijgen er als vanouds flink van langs en 's mans uitmuntende begeleidingsgroep gaat nog steeds op eenvoudig verzoek à la Française of geeft een lap hitsige funk of Beefhearteske blues ten beste. ... Ik zat eerlijk gezegd de hele tijd op mijn honger (de sofa was bezet) en moest onophoudelijk denken: komaan Arno, whoop that thang! Whoop it nu toch een keer godverdomme!"
(Auteur: Dirk Houbrechts)
